Cykl Całym Życiem: Robert Baden Powell

Początki Scoutingu:

Kiedy Robert opuszczał Wielką Brytanię jako młody mężczyzna, był to okres szczytowy epoki wiktoriańskiej, czas kiedy imperium brytyjskie znajdowało się w rozkwicie. Po swoim powrocie został kraj jeszcze bogaty, ale zarazem wchodzący w długi okres gospodarczego kryzysu. Szczególnie zaskoczył go widok żebraków w dużych miastach. Początkowo nie chciał wierzyć, że prawie 30% mieszkańców Londynu było niedożywionych, że alkoholizm, przestępczość i wandalizm rozprzestrzeniały się najbardziej wśród bezrobotnych. Po definitywnym rozstaniu z armią postanowił wcielić w życie ideę, która zaprzątała jego myśli od dawna, a którą tak bardzo chciał wprowadzić w czyn, a mianowicie myśl napisania książki dla młodzieży. Minęło zaledwie 5 dni od jego przejścia do rezerwy, gdy Generał ostro wziął się do napisania dzieła – zamierzał pomóc milionom młodych ludzi w kierowaniu własnym losem i życiem. Pierwszym krokiem było spotkanie Baden-Powella z Williamem A. Smithem, który był przywódcą angielskich „Brygad chłopców”, czyli organizacji młodzieżowej która przypominała późniejszy scouting. Drugim ważnym krokiem było spotkanie Ernestem Thompson Setonem, który dowodził organizacją młodzieżową w USA, czerpiącą z praktyk leśnych indian. Oba te spotkania przekonały Bi-Pi, że najlepszą metodą wychowania dobrego obywatela jest oddanie tego procesu w ręce samej młodzieży, która podzielona jest na sześcioosobowe zastępy i działa pod okiem wybranego spośród siebie zastępowego. 14 lipca 1907 roku postanawia przeprowadzić eksperyment, mający na celu przetestowanie założeń książki w życiu codziennym. Widząc ilość młodych chłopaków włóczących się bezcelowo po ulicach Londynu organizuje obóz dla 22 z nich i wypływa na małą wysepkę Brownsea w mieście Poole. Tam ma miejsce pierwszy obóz skautowy. Przez 25 dni chłopcy realizują program wychowawczy ruchu skautowego. Podzieleni na zastępy ćwiczą się w skautingu. Życie pod gołym niebem dzień i noc, w czasie ulewy i pięknej pogody, było dla większości uczestników tym, czego do tej pory jeszcze nie doświadczyli. Przy ognisku nie spuszczali oczu z Generała, kiedy opowiadał im swoje dotychczasowe przygody i przeżycia. Nie zaskoczyło go to, że te radosne grupki chłopców tak szybko się zżyły i zgrały, że swe decyzje i postanowienia ze względów ambicjonalnych realizowały bez rozkazów, bez oglądania się na nagrody czy kary. Obóz kończy się 9 sierpnia 1907 wielkim sukcesem. Jeszcze większym sukcesem okazuje się idea jaką jest scouting. W 1908 roku zostaje wydana książka Baden -Powell’a „Skauting for Boys” a już rok później w Londynie w obozie skautowym bierze udział 11 tysięcy skautów i skautek. Dalej scouting potoczył się się jak wielka kula śnieżna, skupiając w krótkim czasie setki tysięcy entuzjastów z całego świata. Zainteresowanie z jakim spotkała się książka oraz sugestia króla Edwarda VII, spowodowała, iż Baden-Powell w 1910 zrezygnował ze służby wojskowej i całkowicie poświęcił skautingowi.  W roku 1909 powstał Ruch Skautek, będący odpowiedzią na olbrzymie zainteresowanie scoutingiem wśród żeńskiej części społeczeństwa. Robert Baden-Powell uważał, że ruch skautek powinien być prowadzony przez kobiety i dlatego w 1910 poprosił o pomoc swoją siostrę Agnes Baden-Powell, niedługo później dołączyła do niej Olave St Clair Soames. Symbolem skautingu żeńskiego stała się złota koniczynka na niebieskim tle.